آیا استفاده از بست رادیکالی یا هر نوع جداکننده، به طور اجباری، یک الزام آییننامهای است؟ لطفاً تا انتهای این مطلب را مطالعه فرمایید.
لزوم استفاده از بست رادیکالی
در واقع این موضوع نیاز به اطلاعات طراحی دارد. چرا که باید دید که آیا طراح اثر جداگرهای میانقابی را در طرح و محاسبات خود دیده است یا نه؟
به این صورت که اثر آن باید در زمان تناوب اصلی نوسان که با نماد T در آیین نامه طراحی ساختمان در برابر زلزله (آیین نامه ۲۸۰۰) لحاظ شود.
در بند ۳-۳-۳-۱ این آییننامه آمده است که در مواردی که جداگرهای میانقابی مانعی برای حرکت قابها ایجاد نمایند، مقدار T باید برابر ۸۰ درصد مقادیر عنوانشده در این آییننامه نظر گرفته شود.
این به این معناست که اگر طراح اثر مینقابی را دیده باشد، میتوان از فاصله جداسازی دیوار و سازه صرف نظر کرد؛ اما به دلیل اینکه این اقدام باعث افزایش حجم سازه و ابعاد مقاطع ساختمانی میشود و توجیه اقتصادی ندارد، طراحیهای این نوع معمولاً اجرا میشوند.

فاصله جداسازی دیوار از سازه
در بند پ-۶-۱-۴-۱-۲-۱-فاصله جداسازی، بدین گونه تعریف شدهاست.
فاصله جداسازی دیوارهای داخلی از ستونها و سقف، به نسبت ارتفاع طبقه تعیین میشود و از دو مقدار (۲۵ میلیمتر و حداکثر خیز دراز مدت تیر) بزرگتر است.
تفاوت اجرایی بلوک هبلکس با سایر بلوکها
حال اینکه این فاصله جداسازی در دیوارهای مختلف با مصالح متفاوت چگونه رعایت و اجرایی میشود؟
در دیوارهای با ملات سنتی، اجرای بست رادیکالی امکانپذیر نمیباشد.
بنابراین، مجریان باید پس از نصب گیره، قلاب و ناودانی یا نبشی کشی برای اجرای وال پست، از فوم بر روی وال پستها یا ناودانیها استفاده کرده و فاصله جداسازی را با مصالح تراکمپذیر و عایق پر نمایند.
در دیوارهای با بلوک AAC یا هبلکس، نکته جالب و اقتصادی این است که تنها با اجرای بستهای رادیکالی، میتوان از اجرای وال پست یا ناودانی در محل تقاطع دیوار با سازه یا دیوار صرف نظر نمود. سپس در محلهایی که باید بست رادیکالی اجرا شود.
در سازههای فلزی، بستهای رادیکالی به ستون جوش و در سازههای بتنی به ستون یا رول بولت و رول پلاک متصل میشود.همچنین میتوان در محل اتصال دیوار به سقف از بستهای رادیکالی استفاده نمود. این بستها در سازههای مختلف با فاصلههای میانی (گپ) ۲٫۵ سانتی متر تا ۴ سانتی متر توسط مجموعه هوملکس تولید میشود.